หลักการที่สำคัญประการหนึ่งในรัฐประชาธิปไดย คือ เมื่อเจ้าหน้าที่ผู้จัดทำบริการสาธารณะแทนหน่วยงานของรัฐและในนามของหน่วยงานของรัฐนั้นได้กระทำละเมิดต่อบุคคลอื่นแล้ว หน่วยงานของรัฐและหรือเจ้าหน้าที่ดังกล่าวจะต้องรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทน เพื่อให้ผู้เดือดร้อนเสียหายได้กลับคืนสู่ฐานะเดิมของตน แต่หากหน่วยงานของรัฐและหรือเจ้าหน้าที่ปฏิเสธความรับผิดผู้ที่เดือดร้อนเสียหายดังกล่าวย่อมมีสิทธิที่จะฟ้องขอให้ศาลพิพากษาให้หน่วยงานของรัฐและหรือเจ้าหน้าที่ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่ตนได้หนังสือเรื่อง ความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่และดีปกครองเกี่ยวกับการกระทำละเมิดเล่มนี้ ผู้เขียนได้เรียบเรียงและวิเคราะห์ด้วยประสงค์ให้เป็นแนวทางศึกษาของผู้ที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการยุติธรรมทางปกครอง นักวิชาการด้านกฎหมาย นักศึกษา และบุดคลทั่วไปผู้ที่สนใจในคดีพิพาทเกี่ยวกับความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ โดยแบ่งเนื้อหาออกเป็น 2 ภาค ได้แก่ภาคหนึ่ง เป็นเรื่องความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ ตามพระราชบัญญัติ ความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 อันจะทำให้เกิดความเข้าใจที่เป็นรูปธรรมเกี่ยวกับสาระสำคัญของบทบัญญัติแห่งกฎหมายดังกล่าว และเพื่อเสริมสร้างความรู้ทางวิชาการในเรื่องดังกล่าว จึงได้นำสรุปความเห็นของ คณะกรรมการกฤษฎีกามาอธิบายประเด็นข้อกฎหมายที่สำคัญอย่างเป็นระบบอีกด้วยภาคสอง เป็นเรื่องการฟ้องคดีพิพาทเกี่ยวกับการกระทำละเมิดของหน่วยงานทางปกครองหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐตามกฎหมายว่าด้วยการจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง เพื่อให้เข้าใจอย่างถูกต้องว่าการกระทำอย่างไรจึงจะถือเป็นการกระทำละเมิดอันเกิดจากหน่วยงานทางปกครองหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐ ซึ่งศาดปกครองสูงสุดและคณะกรรมการวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจหน้าที่ระหว่างศาลได้วินิจฉัยไว้เป็นตัวอย่างที่ชัดเจน รวมทั้งสาระสำคัญเรื่องเงื่อนไขการพีองคดีปกครองเกี่ยวกับการกระทำละเมิด อันเป็นประโยชน์สำหรับผู้ที่สนใจศึกษาคดีพิพาทดังกสาวต่อไป